Rozróżniamy dwa główne rodzaje uzależnień: chemiczny i behawioralny. W obu rodzajach chodzi o to samo, a więc o krótkotrwałe i powierzchowne poczucie przyjemności, kiedy następuje wyrzut dopaminy (tzw. hormonu szczęścia) w naszym mózgu.

Zobacz jak działają uzależnienia. Niby nic się nie dzieje na początku, a jednak wiele się zmienia.

Opracował: Zespół psychologów i pedagogów

The post MÓWIĘ „NIE” UZALEŻNIENIOM first appeared on SOSW w Kluczborku.

Zbliża się okres wakacyjny, czas beztroskiego wypoczynku naszych dzieci i młodzieży. Każdego roku tysiące dzieci pada ofiarą przemocy seksualnej.

Zadbajmy o ich bezpieczeństwo w tym okresie, zwróćmy uwagę na wszelkie podejrzane kontakty z innymi osobami, szczególnie z nieznajomymi, także w rzeczywistości wirtualnej. Poniżej przekazujemy link do kampanii społecznej Państwowej Komisji mającej na celu ochronę dzieci i młodzieży przed wykorzystaniem seksualnym. Zachęcamy do zapoznania się z materiałami, aby móc w porę zareagować:

https://pkdp.gov.pl/nie-wybaczysz-sobie/

Życzymy udanych wakacji!

Pozdrawiamy

Zespół Psychologów i Pedagoga

The post „Nie wybaczysz sobie, że nie zauważyłeś” first appeared on SOSW w Kluczborku.

W związku z tym początkowe czynności, jakie należy podjąć, to dokładna ocena sytuacji i wyeliminowanie zagrożeń. Bardzo ważną rolę odgrywa zabezpieczenie miejsca udzielania pierwszej pomocy i stosowanie środków ochrony osobistej typu maseczka do sztucznego oddychania czy jednorazowe rękawiczki.

Czy istnieje obowiązek udzielania pierwszej pomocy?

Według obowiązujących w Polsce regulacji prawnych w przypadku bycia świadkiem sytuacji zagrażającej zdrowiu lub życiu drugiej osoby istnieje obowiązek niezwłocznego podjęcia czynności ratunkowych. Nieudzielenie pomocy bez narażenia na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu siebie czy innych osób wiąże się z karą pozbawienia wolności do lat 3.

Nierzadko udzielanie pierwszej pomocy przedlekarskiej wiąże się z wezwaniem specjalistycznych służb. Dostępne są one pod numer 999 lub 112. Podczas rozmowy należy podać niezbędne informacje, które odpowiadają na podstawowe pytania:

CO? – rodzaj wypadku,

GDZIE? – miejsce wypadku,

ILE? – liczba poszkodowanych,

JAK? – stan poszkodowanych,

CO ROBISZ? – informacje o udzielonej dotychczas pomocy,

KIM JESTEŚ? – dane personalne,

INNE WIADOMOŚCI – poinformowanie o dodatkowym niebezpieczeństwie, np. pożar, przewrócona cysterna.

Osoba dzwoniąca po pomoc nigdy pierwsza nie odkłada słuchawki. To dyspozytor kończy rozmowę!

Zachęcamy do zapoznania się z ważnymi informacjami dotyczącymi zasad udzielania pierwszej pomocy dostępnych pod linkiem:

https://www.pzuzdrowie.pl/uploads/pdf/Zasady%20pierwszej%20pomocy%20PZU%20Zdrowie.pdf

Pozdrawiamy i życzymy zdrowia!

Zespół Psychologów i Pedagoga

The post ABC pierwszej pomocy first appeared on SOSW w Kluczborku.

Komunikacja jest rozumiana jako proces przekazywania informacji, postaw, idei, emocji oraz uczuć. Odbywa się głównie w sposób werbalny.

Dobra komunikacja jest podstawą uczenia dzieci samooceny, rozwiązywania problemów i współpracy z innymi. Jest szczególnie ważna, gdy dzieci dorastają. Wtedy bowiem rodzice tracą zdolność bezpośredniego kontrolowania najbliższego otoczenia dzieci i otwarta rozmowa  staje się najlepszą metodą wychowawczą. Jeśli nastolatek potrafi rozmawiać z rodzicami o osobistych sprawach ma większe szanse na spokojne przetrwanie tego burzliwego okresu.

Poznaj podstawowe zasady dobrej komunikacji, które sprawią, że to co do tej pory było tak trudne stanie się przyjemnością i zbliży was do siebie.

19 zasad dobrej komunikacji rodzica z dzieckiem:

1. Dziecko powinno wiedzieć, że jesteś zainteresowany i zaangażowany, a w razie potrzeby zawsze może liczyć na twoją pomoc.
2. Wyłącz telewizor, odłóż smartfona lub gazetę, kiedy dziecko chce z tobą porozmawiać.
3. Unikaj odbierania telefonów w momencie, gdy dziecko ma ci coś ważnego do powiedzenia. To ono jest teraz ważniejsze.
4. Rozmawiaj z dzieckiem na osobności, chyba że w rozmowie mają uczestniczyć inne osoby. Najlepsza komunikacja na linii rodzic – dziecko ma miejsce wtedy, gdy w pobliżu nie ma innych osób, w tym rodzeństwa dziecka.
5. Zawstydzanie lub wypominanie dziecku błędów przy innych prowadzi tylko do urazów i wrogości, a nie dobrej komunikacji.
6. Nie wywyższaj się nad dzieckiem. Kucnij lub schyl się do poziomu dziecka zanim zaczniesz z nim rozmawiać.
7. Jeśli jesteś bardzo zdenerwowany i zły o jakieś zachowanie lub incydent, nie zaczynaj rozmowy zanim się nie uspokoisz. Do tego czasu nie jesteś obiektywny. Lepiej się zatrzymaj, opanuj złość i dopiero później porozmawiaj z dzieckiem.
8. Jeśli jesteś bardzo zmęczony, musisz włożyć dodatkowy wysiłek, by aktywnie słuchać dziecko. Prawdziwe aktywne słuchanie to ciężka praca. Tym bardziej trudna, gdy ciało i umysł są zmęczone.
9. Słuchaj uważnie. Nie przerywaj dziecku, gdy stara się opowiedzieć swoją historię. Wysłuchaj jej do końca. Bądź tak uprzejmy dla dziecka, jak byłbyś dla najlepszego przyjaciela.
10. Nie bądź małostkowy – nie skupiaj się na drobiazgach i pozwól dziecku rozwinąć swoją historię. Nie reaguj na wątki poboczne, jeśli dziecko próbuje dojść do sedna, np. dziecko zaczyna opowiadać, co się stało, a rodzic mówi: „Nie obchodzi mnie, co oni robią – lepiej, żebyś ty się w coś takiego nie mieszała.”
11. Nie pytaj dlaczego coś się stało. Pytaj co się stało.
12. Jeśli masz wiedzę o sytuacji, skonfrontuj dziecko z informacjami, które posiadasz lub które ktoś ci przekazał.
13. Ogranicz do minimum:
    – stawianie się w pozycji siły jako dorosły („Teraz ja mówię”, „Wiem, co jest dla ciebie najlepsze”, „Po prostu zrób, co mówię – to rozwiąże problem”),
    – wygłaszanie kazań i moralizowanie, ponieważ one nie pomagają w budowaniu i utrzymywaniu otwartej komunikacji.
14. Nie używaj upokarzających słów lub zdań, takich jak: głupi, tępy, leniwy: „To jest głupie – to nie ma żadnego sensu” lub „Co ty możesz wiedzieć – jesteś tylko dzieckiem.”
15. Pomóż dziecku zaplanować konkretne kroki, które należy podjąć, żeby dojść do rozwiązania jakiegoś problemu.
16. Pokaż, że akceptujesz dziecko niezależnie od tego, co zrobiło lub czego nie zrobiło.
17. Doceniaj to, że dziecko dobrze się z tobą komunikuje. Chwal za każdy wysiłek nastawiony na otwartość i szczerość.
18. Dziel się z dzieckiem swoimi historyjkami, przeżyciami, uczuciami. W ten sposób także uczysz je komunikacji.
19. Wykorzystuj każdą nadarzającą się sytuację, by być blisko i rozmawiać.

Słowa niosą emocje

Dorastający ludzie bardzo silnie odbierają, a także i przeżywają emocje. Trzeba nauczyć się dobierać słowa, które będą uniwersalne, tj. zrozumiałe zarówno dla osoby dorosłej, jak i dziecka. Dzięki temu to, co chcemy powiedzieć będzie zinterpretowane w taki sposób jaki był zamierzony przez nadawcę, bez zbędnych, silnych emocji.

Należy unikać słów, które wywołują ujemne emocje i są wyrażone w sposób oceniający, np. ,,spóźnialski”, ,,płaczliwy”, ,,leniwy”, ,,bezczelny”, ,,kłótliwy”. Czasem nie zastanawiamy się, że słowa, które mówimy, wywołują w odbiorcy tak przykre emocje, a wypowiadane są przez nas w sposób automatyczny. Warto mówić ze swojego punktu widzenia, tj. unikać oceniania, np. „ciągle milczysz”, zamiast tego warto powiedzieć; ,,jest mi przykro kiedy nic nie mówisz”. Nie stosować uogólnień typu ,,zawsze”, ,,nigdy”, ,,ciągle”.

Ćwiczenie z nazywania emocji

Postawa otwarta oznacza także, że w szczególny sposób zwracamy uwagę na odbiorcę. Skupiajmy się bardziej na dziecku niż na naszych emocjach, co nie oznacza, że należy te emocje bagatelizować. Dobrym rozwiązaniem jest analiza własnych emocji po zakończeniu rozmowy, są to ważne dla nas informacje, ale też i wskazówki na przyszłość. Kiedy dochodzi do sytuacji, gdy nasze własne emocje utrudniają nam komunikację, zróbmy pauzę, możemy wtedy np. pójść do kuchni zrobić herbatę, otworzyć okno w pomieszczeniu, zrobić coś, co odwróci naszą uwagę od nas samych i pozwoli wrócić do podążania za dzieckiem.

Jeżeli już postanowimy, że będziemy podążać za dzieckiem, starajmy się mu to zakomunikować, żeby wiedziało, że taki mamy zamysł na rozmowę. Przydatne są tu takie sformułowania jak: ,,jak dobrze rozumiem … ” , ,,czyli masz na myśli to, że…”, ,,chodzi ci o to …”. W ten sposób dziecko otrzymuje zarówno informację, że jest słuchane, ale też i że rozmówcy faktycznie na rozmowie zależy i jest ona ważna. Nie bójmy się zadawać pytań, gdy nie rozumiemy o czym mówi. Dziecko także przeżywa emocje, a rolą rodzica jest pomóc mu zrozumieć to, co dziecko przeżywa. Czasem wystarczy po prostu nazwać daną emocje, by została ona lepiej zrozumiana. Gdy spostrzegamy, że dziecku jest trudno o czymś powiedzieć, nazwijmy to, co zauważyliśmy. Nie bójmy się też otwarcie mówić o tym, co sami przeżywamy, także starajmy się to nazwać. Rozmowa jest wymianą informacji.

Właściwe reagowanie na potrzeby dziecka tworzy wzajemną pozytywną więź, natomiast ignorowanie ich wywołuje w dziecku żal, a nawet agresję. W każdym wypadku bardzo ważna jest postawa rodzica, zwłaszcza gdy dziecko szuka punktu odniesienia dla siebie, własnych ról życiowych w przyszłości.

Kluczem jest dobra komunikacja!

Pozdrawiamy

Zespół Psychologów i Pedagoga

The post Dobra komunikacja – to silna więź z dzieckiem first appeared on SOSW w Kluczborku.

I boją się. Nie możemy udawać przed nimi, że nic się nie stało. Jak zatem rozmawiać na te najtrudniejsze tematy i jak zapewnić dziecku emocjonalne bezpieczeństwo?

1.Dementuj plotki i wyjaśniaj tyle ile uznasz za konieczne.

Nie mamy 100% kontroli nad tym, jaką wiedzę na temat aktualnych wydarzeń zdobędą nasze dzieci. Ale jest bardzo ważne, żeby od samego początku wiedziały, że mogą z nami o tym porozmawiać i podzielić się swoimi obawami. Jedynym sposobem na to, jak uchronić dziecko przed narastającym lękiem, jest zadbanie o to, żeby wiarygodne informacje zdobywało od nas rodziców.

Co możemy zrobić?

1.Stwórz przestrzeń i odpowiednie warunki do takiej rozmowy.
2.Przygotuj się do niej, weryfikując medialne doniesienia i dementując fakenewsy.
3.Usiądźcie w skupieniu (bez rozpraszaczy takich jak dzwoniący telefon) i na spokojnie przejdźcie z dzieckiem przez wszystkie wątpliwości i obawy.
4.Żeby było Ci łatwiej, możesz przygotować listę tematów, które chcesz omówić.
5.Zapewnij dziecko, że nic mu nie grozi i nie pozwolisz nikomu go skrzywdzić.
6.Dostosuj komunikację do wieku dziecka.
7.Wytłumacz też, co się stało i że teraz nasze państwo, z pomocą rozmaitych organizacji niosą pomoc potrzebującym. Dbaj przy tym o to, żeby nie wzmacniać strachu, który i tak najpewniej mu towarzyszy, ale skupiać się na rzeczowym omówieniu tego, co się stało. Omijaj wątki związane z okrucieństwem i staraj się jak najczęściej podkreślać, że Wam nic nie grozi, a wszyscy, którzy potrzebują pomocy, otrzymają ją od odpowiednich instytucji.
8.Pamiętaj, że Twoje dziecko zasługuje na szacunek, a więc także na traktowanie go podmiotowo. Jeśli Twoje dziecko jest nastoletnie, możesz zaprosić je do rozmowy, jak dorosłego.
9.Nie próbuj infantylizować tej rozmowy. Dzieci, jak nikt inny, wykrywają ściemę. Stracą zaufanie, jeśli zorientują się, że mama i tata nie mówią prawdy, ale nie przestaną szukać tej prawdy. To, co znajdą w Internecie wyrządzi im większą szkodę, niż rzeczowa, dojrzała rozmowa z rodzicami.
10.Zadbaj tylko o to, żeby rozmowy dorosłych odbywały się poza dziećmi. Zupełnie inaczej przecież komunikujemy się z partnerem, kiedy opowiadamy o swoich potrzebach, a zupełnie inaczej powinniśmy to robić z dzieckiem.

2.Wyłącz telewizor i radio, odłóż telefon.

Podobnie, jak w czasie pierwszej fali pandemii, tak i teraz: nadmiar informacji wszystkim nam będzie szkodził. Jeśli zwykle w Twoim domu telewizor był włączony, a w tle grało radio – to dobry moment, żeby z nich zrezygnować. Jeśli stanie się coś ważnego, z pewnością się o tym dowiesz! Nie musisz odświeżać newsów w telefonie co kwadrans i śledzić każdego wydania serwisów informacyjnych. To tylko winduje poziom stresu i wpędza organizm w stan nieustannego zagrożenia. Zamiast tego, w tym okresie, bardziej niż zwykle, całą rodziną dbajcie o relaks i wyciszenie.

Co możemy zrobić?

1.Praktykujcie ćwiczenia relaksacyjne i oddechowe

2.Zachowaj dotychczasowy rytm dnia dziecka ze znanymi rytuałami i sposobami spędzania czasu.
3.Spędzajcie czas wspólnie. Zaplanujcie i przedyskutujcie wspólne aktywności, które pomagają wzmacniać poczucie wpływu przez działanie
4.Bądźcie blisko: przytulanie, bycie obok, okazywanie czułości – stwarza poczucie bezpieczeństwa i obniża poziom stresu.
5.Można umówić się z całą rodziną, że teraz, przez jakiś czas, po przyjściu do domu albo wieczorem na kilka godzin: wszyscy wrzucamy telefonu do słoika, który zakręcamy i nikt do niego nie sięga. Zamiast kompulsywnie odświeżać media społecznościowe, zajmijcie się grami planszowymi albo wspólnymi ćwiczeniami gimnastycznymi.

3.Nie oceniaj- wspieraj.

Każdy z nas zupełnie inaczej reaguje na sytuacje kryzysowe i je przeżywa. Postarajmy się wykrzesać więcej wyrozumiałości dla innych, przede wszystkim swoich dzieci, które mają teraz pełne prawo być zdezorientowane, a w związku z tym: nie skupiać się na nauce czy swoich domowych zadaniach.

Co możemy zrobić?

1.Wstrzymajmy się teraz od ocen, a skupmy się na byciu dla siebie i empatii.
2.Mniej wymagajmy i od siebie, i od dzieci.
3.Bądźmy dla siebie dobrzy!

Pozdrawiamy!
Zespół Psychologów i Pedagoga

The post Jak rozmawiać z dzieckiem o wojnie? Poradnik dla rodziców i opiekunów. first appeared on SOSW w Kluczborku.

W ramach programu Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej (OSE) przygotowane zostało narzędzie, które pomoże dbać o bezpieczeństwo najmłodszych użytkowników Internetu również poza szkołą. Aplikacja ochrony rodzicielskiej OSE – mOchrona to rozwiązanie wspierające ustalanie reguł dotyczących korzystania z sieci i aplikacji oraz pozwalające rodzicom/ opiekunom (opcjonalnie) na dostęp do informacji o aktywności dziecka na jego urządzeniu.

Można ją pobrać bezpłatnie na smartfony, tablety i komputery.

Kształtowanie bezpiecznych nawyków cyfrowych musi opierać się przede wszystkim na rozmowie i odpowiedniej wiedzy. Rozwiązania technologiczne, takie jak narzędzia ochrony rodzicielskiej, mogą być znaczącym wsparciem w tym procesie. Prosimy o zapoznanie się z dołączoną ulotką, w której dowiecie się Państwo czym jest mOchrona i jak działa.
Więcej informacji o narzędziu można znaleźć na stronie:

https://ose.gov.pl/mochrona

Zachęcamy również do zapoznania się z aktualnością

https://ose.gov.pl/aktualnosci/wpis/5-pytan-o-aplikacje-mochrona

Pozdrawiamy
Zespół Psychologów i Pedagoga

The post Aplikacja ochrony rodzicielskiej OSE – mOchrona first appeared on SOSW w Kluczborku.

1.Bezpiecznie podczas pandemii COVID – 19

Zawsze zachowuj bezpieczny dystans do drugiej osoby!

2.Bezpiecznie w domu

 Klucze od mieszkania zawsze nosimy pod ubraniem
Nie chwalimy się na podwórku o tym, że nikogo nie ma w domu
 Nie opowiadamy o wyposażeniu domu i zasobach majątkowych rodziny
 Nie podajemy nikomu swego adresu zamieszkania
 Nigdy nie ufamy osobom obcym – nie podajemy żadnych informacji o sobie ani o członkach swojej rodziny, nie bierzemy od nich proponowanych upominków, nie korzystamy z zaproszeń na spacer lub do domu, nie wsiadamy do ich samochodów

3.Bezpiecznie poza domem – zabawy zimowe:

 Zawsze ubieramy się odpowiednio do warunków atmosferycznych i naszych form aktywności zimowej (zabawy na śniegu, spacer, jazda na łyżwach…)
 Nie zjeżdżamy na sankach z pagórków znajdujących się w pobliżu dróg i zbiorników wodnych, drzew i nierówności
 Zachowajmy bezpieczeństwo podczas saneczkowania, nie chodźmy po torze gdy inni zjeżdżają, nie zjeżdżajmy z pagórków na butach
 Nigdy nie doczepiajmy sanek do samochodu
 Rzucając śnieżkami nie łączmy miękkiego śniegu z kawałkami lodu, z kamieniami, ani innymi twardymi przedmiotami w środku, bo możemy komuś zrobić krzywdę
 Nigdy nie celujmy śnieżkami w twarz
 Nigdy nie wolno rzucać śnieżkami w jadące pojazdy, gdyż takie zachowanie może być przyczyną kolizji lub wypadku drogowego
 Na łyżwach jeździmy tylko w wyznaczonych do tego miejscach, nie wolno jeździć po zamarzniętych jeziorach, stawach, rzekach i wykopach, ponieważ pod wpływem ciężaru ciała lód może się na nich załamać
 Na drodze zawsze pamiętamy o tym, by być dobrze widzianym (zwłaszcza po zmierzchu) -nosimy elementy odblaskowe doczepiane do ubrania, opaski, kamizelki oraz smycze
 Odpowiednia odzież dostosowana do warunków atmosferycznych i naszych zabaw zimowych

4.Bezpieczny Internet :

Przebywając w domu z pewnością wielu z was będzie korzystało ze wspaniałego wynalazku jakim jest Internet. Jest on kopalnią wiedzy, należy jednak nie zapominać, że Internet wykorzystywany nieostrożnie może wyrządzić nam i innym ludziom wiele krzywdy.
Musimy więc wszyscy pamiętać o podstawowych zasadach bezpieczeństwa w sieci:
 nigdy nie podajemy swoich danych osobowych – posługujemy się tylko Nickiem, nie podajemy danych tj. imię, nazwisko, numer telefonu, adres domowy czy numer szkoły
 jest ktoś lub coś nas zaniepokoi lub wystraszy koniecznie trzeba powiedzieć o tym rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej. Można również skontaktować się ze specjalistami od spraw bezpieczeństwa w Internecie pod adresem strony internetowej:

https://800100100.pl/

lub dzwoniąc pod numer 800 100 100
 nigdy nie wolno ufać osobom poznanym w sieci – jeśli planujesz spotkanie z taką osobą zawsze poinformuj o tym swoich rodziców
 zabezpiecz swój komputer – każdy komputer, który jest podłączony do Internetu powinien mieć zainstalowany odpowiedni program antywirusowy tylko wówczas będzie zabezpieczony przed atakiem wirusów lub hakerów
 zawsze stosuj zasady NETYKIETY – stosuj się do zasad kulturalnego i prawidłowego korzystania z Internetu czyli do regulaminu stworzonego przez samych Internautów
 Wejdź na stronę:

https://sieciaki.pl/warto-wiedziec/zasady-bezpieczenstwa

i surfuj bezpiecznie!
Młodsze dzieci zapraszamy na filmiki edukacyjne na temat bezpieczeństwa podczas ferii!

Zasady bezpieczeństwa na feriach:

Bezpieczny Internet :

Pogoń wirusa:

Bezpiecznych i zdrowych ferii życzy
Zespół Psychologów i Pedagoga

The post Zdrowe i bezpieczne ferie zimowe – mini poradnik first appeared on SOSW w Kluczborku.

Im więcej zdań pasuje do zachowań twojego dziecka, tym większe prawdopodobieństwo, że ma styczność ze środkami psychoaktywnymi.

Wygląd fizyczny, stan zdrowia, zmiany w zachowaniu:

• spadek masy ciała, słabe wyniki krwi,
• złe samopoczucie rano, zmęczenie, drażliwość, ogólny spadek energii lub pojawienie się niepokoju ruchowego i nadaktywności,
• częstsze przeziębienia, bóle żołądka, przewlekły kaszel, katar, ciąganie nosem, krwotoki z nosa, zawroty głowy, nadmierna potliwość,
• obniżona dbałość o higienę osobistą, niechlujny wygląd, który nie przeszkadza mu/ jej,
• mowa – niespójna, bełkotliwa, chaotyczna, potok słów bez pauz – lub też milczenie, wycofanie.
• oczy przekrwione, napuchnięte lub szkliste, nadmiernie rozszerzone lub zwężone źrenice,
• suchość w ustach, częste oblizywanie warg językiem,
• oddech z zapachem alkoholu, marihuany, nikotyny,

Akcesoria które możesz znaleźć:

• fajki,
• bibułki do skrętów,
• małe torebki foliowe,
• brązowe lub czarne kulki, kostki (haszysz),
• marihuana (w wyglądzie przypomina suszoną natkę pietruszki),
• olej haszyszowy w postaci zielono-brązowego oleju,
• dopalacze: pigułki, proszek, kryształki, mieszanki ziołowe ( często opisane jako produkty kolekcjonerskie)
• lekarstwa,
• ubrania z logo narkotyków,
• skrytki
• krople do oczu – używanie i skarżenie się na alergię lub tłumaczenie, że to przez komputer

Zmiana osobowości:

• drażliwy, skryty, zamknięty w sobie, depresyjny, apatyczny,
• zmienne nastroje,
• przewrażliwiony, reaguje złością, agresją, nerwowy, lękowy,
• nagła zmiana osobowości,
• potrzeba natychmiastowej gratyfikacji,
• zawężone widzenie problemów i ich rozwiązań,
• brak celu, malejące zainteresowanie nauką,
• porzucenie dotychczasowych zainteresowań, hobby,
• poczucie beznadziejności i bezradności, winy
• poczucie osamotnienia, pokrzywdzenia,
• zaprzeczanie (negowanie faktu, iż narkotyki są szkodliwe),
• kłamstwa (na każdą okazję ma dobrą wymówkę, odpowiada wymijająco, staje się mistrzem kamuflażu),
• spóźnianie się (utrata poczucia czasu, ma gotowe usprawiedliwienia, nie wraca na noce),
• tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne, nagłe wyjścia,
• posługiwanie się niezrozumiałym językiem (slangiem),
• naśladowanie osób ze świata subkultur, w którym narkotyki odgrywają ważną rolę,
• bunt, łamanie ustalonych zasad,
• wynoszenie wartościowych przedmiotów i niekorzystne wymiany rzeczy,
• zadawanie sobie bólu

Kontakty z rodziną, rówieśnikami:

• unikanie rozmów z rodzicami, wyobcowanie, zamknięcie się w sobie, narastający konflikt z członkami rodziny,
• przesiadywanie w swoim pokoju, unikanie spotkań rodzinnych, jedzenie w swoim pokoju,
• lekceważenie i łamane zasad obowiązujących w domu lub bunt na wszelkie normy  i zasady
• nowi znajomi, których nie przedstawia, wymiana grona znajomych,
• stawanie w obronie stosowania używek,
• coraz częstsze spóźnienia lub nie wraca na noc do domu, wymyka się z domu

Wygląd pokoju:

• częste wietrzenie pokoju, używanie kadzideł, odświeżaczy powietrza,
• ma zamkniętą na klucz szafkę, kasetkę, skrzynkę, do której nikt nie ma dostępu

Problemy w szkole

• coraz bardziej zaniedbuje obowiązki szkolne, nie odrabia lekcji, ma gorsze stopnie,
• wagaruje, spóźnia się na lekcje,
• brak motywacji do nauki, chodzenia do szkoły i na zajęcia dodatkowe,
• zasypia na lekcji lub jest bardzo pobudzony, przeszkadza w prowadzeniu lekcji, lekceważy nauczycieli i szkołę,
• nastawia rodziców negatywnie przeciwko szkole i nauczycielom – „uwzięli się na mnie”,
• otrzymuje nagany , zawieszony w prawach ucznia

Obserwując tego typu zachowania zawsze musimy zadać sobie pytanie o ich przyczyny. Jest to bowiem ważny sygnał ostrzegawczy, którego nie możemy zignorować. Nasze ciało i stan zdrowia to często odbicie duszy, również jej problemów, niepokojów i tajemnic.

Jeśli coś cię niepokoi w zachowaniu i wyglądzie twojego dziecka skonsultuj to bezpośrednio ze specjalistą. Im wcześniej zdiagnozowany problem tym skuteczniejsza pomoc w uzyskaniu pomocy.

Pozdrawiamy

Zespół Psychologów i Pedagoga

The post Jak rozpoznać że młody człowiek sięga po substancje psychoaktywne (dopalacze, narkotyki)? first appeared on SOSW w Kluczborku.

Niezależnie od tego, jak niedorzeczne wydaje się być zażywanie „nawozów do roślin”, „talizmanów”, „pochłaniaczy wilgoci” czy też „soli do kąpieli” właśnie w taki sposób na internetowych portalach reklamowane są „dopalacze”. Przyjmowanie ich zawsze wiąże się z narażeniem na utratę zdrowia  i życia.

W reklamie dopalaczy usłyszysz: zwiększają energię, poprawiają nastrój.

Dopalacze występują w postaci: proszku, kryształków, mieszanek ziołowych, czasem pigułek.

W rzeczywistości możesz doświadczyć: bezsenności, nudności, wymiotów, bólów głowy, drgawek, problemów z oddychaniem, stanów lękowych, zaburzeń pracy serca, zaburzeń neurologicznych, halucynacji i urojeń, a nawet utraty przytomności i śmierci!

Dopalacze na każdego mogą zadziałać inaczej. Nigdy nie wiesz jak zareaguje Twój organizm.

Test: czy masz problem z narkotykami? Sprawdź!

Zachęcamy do pooglądania teledysku w ramach kampanii przeciwko zjawisku dopalaczy pod tytułem Dopal Dopalaczom w którym udział biorą laureaci konkursu na hip-hopową zwrotkę na walki z uzależnieniami i promocji sportu oraz prezes fundacji artysta raper Roman Bosski:

The post Dopal dopalaczom – czyli dlaczego nie warto próbować! first appeared on SOSW w Kluczborku.

Zachęcamy do zapoznania się z publikacją wprowadzająca rodziców/opiekunów w internetowy świat ich dzieci. Opisane zostały w niej zarówno podstawowe zagrożenia bezpieczeństwa dzieci i młodzieży
w internecie, jak i sposoby im zapobiegania, czy możliwości wsparcia i pomocy w trudnych sytuacjach.

Materiał jest dostępny pod adresem:

https://edukacja.fdds.pl/pluginfile.php/86252/course/section/1008/twoje_dziecko_bezpieczne_w_sieci-FDDS-12042017_ulotka.pdf

Pozdrawiamy

Zespół Psychologów i Pedagoga

The post Twoje dziecko bezpieczne w sieci-poradnik dla rodziców first appeared on SOSW w Kluczborku.