Historia Ośrodka

 

PIERWSZY DZWONEK

Zainteresowanie spraw edukacji i wychowania dzieci z niepełnosprawnościami na terenie gminy oraz miasta Kluczborka sięga końca lat 60. W 1969 roku powołano do życia pierwszą klasę specjalną przy Szkole Podstawowej nr 4 w Kluczborku. Rosnąca liczba dzieci wymagających kształcenia specjalnego, zgłaszanych do tej placówki, przyczyniła się do powiększania ilości oddziałów klasowych. W związku z tym władze powiatowe zdecydowały się powołać Państwowy Zakład Wychowawczy.

Początki placówki tak wspomina, w monografii opracowanej na 25- lecie ośrodka, jej pierwszy dyrektor, mgr Tadeusz Pawlikowski: „Pan Kurator Micek zaprosił mnie na rozmowę . (…) I wtedy, w maju 1972 roku, usłyszałem z ust p. Micka, że Kuratorium chce utworzy w Kluczborku Państwowy Zakład Wychowawczy dla dzieci upośledzonych w stopniu lekkim. Usłyszałem też propozycję , abym to ja organizował Zakład i nim kierował . (…) Wyszedłem z Kuratorium i dopiero na ulicy zaczęło do mnie docierać to, co się stało, czego się podjąłem”.

Placówka specjalna miała powstać w budynkach po zamykanym Liceum Pedagogicznym dla Wychowawczyń Przedszkoli. Realizacja tego pomysłu natrafia a jednak na liczne trudności ze strony osób mających inny pomysł na zagospodarowanie tego obiektu. Propozycje były różne, niektóre z nich wymienia we wspomnieniach pan dyrektor Pawlikowski. Chciano obiekt wykorzystać na przykład na: drugie Liceum Ogólnokształcące, Studium Kulturalno – Oświatowe, Technikum Budowlane, Centrum Doskonalenia Nauczycieli. Ostatecznie jednak dnia 1 września 1972 roku to w Państwowym Zakładzie Wychowawczym zabrzmiał pierwszy dzwonek na rozpoczęcie roku szkolnego 1972/73. W ramach PZW funkcjonował a Specjalna Szkoła Podstawowa oraz w internacie jeden oddział dla dziewcząt. Początkowo szkoła i internat pracowały równolegle z wygasającym Liceum Pedagogicznym dla Wychowawczyń Przedszkoli.

Pierwotne wyposażenie szkoły było bardzo ubogie i często w złym stanie. Ławki, tablice oraz inne pomoce naukowe otrzymał zakład „w spadku” po likwidowanym Liceum Pedagogicznym. Oddana kadra pracownicza nie szczędziła wysiłków, by polepszy warunki pracy i nauki dla uczniów i wychowanków.


SOSW W KLUCZBORKU

Z początkiem roku 1975 Państwowy Zakład Wychowawczy stał się Specjalnym Ośrodkiem Szkolno – Wychowawczym. W ramach ośrodka od tej pory istniała już nie tylko Szkoła Podstawowa. Otwarta została Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna, kształcąca uczni w w wielu zawodach. Funkcję dyrektora ośrodka pełnił w tym okresie p. mgr Tadeusz Pawlikowski, nowym dyrektorem szkoły została p. mgr Wanda Pietras.

Zarządzanie internatem powierzono p. Piotrowi Krompowi, który na stanowisku kierownika sprawował swoją funkcję do końca grudnia 1976 roku. Po nim stanowisko kierownika objął na długie lata, bo aż do 31 października 2001, p. mgr Erwin Bocheński.

Pierwszy dyrektor ośrodka odszedł na emerytur po czternastu latach, jego stanowisko zajęła p. mgr Irena Urbanek. W latach 80 środowisko Ośrodka współpracowało ze Spółdzielnią Inwalidów im. Westerplatte w Kluczborku, gdyż zakład ten zajmował się kształceniem zawodowym uczniów SOSW. W latach 1986-1994 funkcję dyrektora szkoły obejmowała p. mgr Maria Biała. Z tych lat mamy także informację, że specjalistyczną pomoc wychowawcom i nauczycielom służył psycholog szkolny, pełniący swój dyżur dwa razy w tygodniu.


NADANIE IMIENIA MARII KONOPNICKIEJ

Przygotowania do nadania o środkowi imienia Marii Konopnickiej trwały trzy lata. W tym czasie społeczno uczniowska miała możliwość zapoznania się z życiem autorki oraz jej wspaniałymi dziełami tworzonymi głównie z myślą o najmłodszych. Uczestnicząc w wycieczce do Kalisza wychowankowie poznawali miejsce związane z pisarką . Inne miejsce związane z życiem pisarki przybliżył w grudniu 1996 r. program poetycki „Jak się dzieci w Bronowie bawiły?”.

Uczestnicy programu artystycznego przenieśli widzów do wsi, w której żyła przez 10 lat poetka wraz ze swoją rodziną, i gdzie dorastały jej dzieci. Twórczo Marii Konopnickiej przybliżały uczniom konkursy i turnieje oraz recytacja utworów, jak np. zorganizowany w styczniu 1997 roku. Poranek „Cztery Pory roku”. W kwietniu tego samego roku, wystawiono także na forum ośrodka, inscenizacji utworu „Na jagody”. Z tej okazji zaproszono gości, uczniów i wychowanków z nauczycielami z placówek noszących im. Marii Konopnickiej (Państwowe Przedszkole nr 5 w Kluczborku, Szkoła Podstawowa w Biadaczu). Przygotowaniom tym towarzyszyły gazetki szkolne na korytarzach w budynku.

Dzień nadania imienia Specjalnemu Ośrodkowi Szkolno – Wychowawczemu przypadł na 23 maja 1997 roku. Wagę tego wydarzenia podkreślił a dyrektor Ośrodka, mgr Irena Urbanek, w słowach: „Dzisiejszy dzień zostanie wpisany do naszej kroniki, jako najważniejsze święto 25 – letniej historii tego ośrodka (…) bo odtąd będziemy mieć swoją patronkę”?. Uroczysty akt nadania imienia został dokonany przez pana dyrektora L. Woroszyło, który odczytał akt nadania imienia placówce, podpisany przez Kuratora Oświaty w Opolu pana Franciszka Minora. Potem uczestnicy uroczystości obejrzeli inscenizację utworu Marii Konopnickiej „Na jagody”, w wykonaniu uczni w Ośrodka. Na tę uroczysto przybyło wielu znamienitych gości, m.in.: poseł na sejm Jacek Pawlicki, władze samorządowe i oświatowe, księża parafii kluczborskich, dyrektorzy placówek oświatowych miasta oraz zaprzyjaźnionych placówek specjalnych z Grodkowa, Nysy, Głubczyc, Namysłowa oraz emerytowani pracownicy Ośrodka, w tym pierwsi dyrektorzy. Do Ośrodka z okazji uroczystości napłynęło wiele życzeń i gratulacji. Odczytano list z życzeniami i podziękowaniem za zaproszenie od pani prezydentowej Jolanty Kwaśniewskiej, która nie mogła z racji pełnionych obowiązków, przybyć do Kluczborka. Uroczystość zakończył poczęstunek, będący okazją do rozmów, wspomnień i refleksji.


W NOWE TYSIĄCLECIE

Początkowo, jak można przeczyta w monografii na 25 – lecie Ośrodka, uczniowie o różnym stopniu niepełnosprawności intelektualnej uczyli się razem, w tych samych oddziałach. W końcu lat 90 znaczące zmiany w oświacie objęły także kształcenie specjalne. W roku 1997 na mocy regulacji prawnej, obowiązkiem szkolnym zostały objęte tak e dzieci i młodzież z g głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Dzieci takie podejmowały naukę w zespołach edukacyjno – terapeutycznych oraz w formie nauczania indywidualnego. W naszym o środku właśnie wtedy powstały pierwsze zespoły edukacyjno“ – terapeutyczne oraz doszli uczniowie korzystający z nauczania indywidualnego.

Dnia 13 września 1999 otwarto w Wołczynie, w ramach działalności SOSW, dodatkowy zamiejscowy oddział klasowy (zespół edukacyjno – terapeutyczny) dla uczni w z głębszą niepełnosprawnością intelektualną . Pierwszą siedzibą zespołu była sala przy Gimnazjum Publicznym w Wołczynie. Po dwóch latach klasa zmieniła siedzibę. Tym razem była to sala przy Przedszkolu w Wołczynie, potem uczniów wraz z nauczycielem oraz pomocą nauczyciela przeniesiono po raz kolejny tym razem do budynku Szkoły Podstawowej nr 2 w Wołczynie. Po kilku latach ostatecznie zlikwidowano oddział zamiejscowy i uczniowie tej klasy rozpoczęli naukę w Kluczborku w budynku SOSW.

Potrzeby terapeutyczne dzieci, przebywających w placówce, przyczyniły się do powstania pierwszego gabinetu terapii, w którym od lutego 1998 roku odbywały się zajęcia z dziećmi i młodzieżą , mającą trudności w nauce oraz kłopoty w funkcjonowaniu.

W wrześniu 1999 roku na mocy reformy szkolnictwa powstały 3 – letnie gimnazja, i 6-letnie szkoły podstawowe. Wprowadzono sprawdzian kompetencji w klasie VI Szkoły Podstawowej oraz egzamin gimnazjalny w klasie III Gimnazjum. Grudzie 1999 roku przynosi dobrą wiadomo , dla Ośrodka zakupiono nowy samochód WV Transporter. Na zakup samochodu część funduszy pozyskano z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Pojazd zastąpił bardzo już wysłużoną ośrodkową Nysę . Obecnie od 28 grudnia 2008 roku ośrodek dysponuje kolejnym już samochodem, o większym standardzie bezpieczeństwa, dostosowanym do przewozu niepełnosprawnych ruchowo, poruszających się na wózku.

W 2000 roku w ramach ministerialnego programu „Komputer w każdym gimnazjum” otwarto pierwszą w historii placówki pracowni komputerową, dzięki czemu uczniowie zyskali możliwość przyswajania sobie umiejętności informatycznych, obsługi komputera oraz korzystania z Internetu. Obecnie szkoła posiada już dwie pracownie komputerowe, a także tablice interaktywne i sprzęt multimedialny.

Rok szkolny 2001/2002, po reformie szkolnictwa polskiego, zapisał się w Ośrodku zorganizowaniem pierwszych egzamin w zewnętrznych dla uczni w Gimnazjum oraz pierwszym sprawdzianem kompetencji dla uczni w klas VI Szkoły Podstawowej.
W Zasadniczej Szkole Zawodowej praktyczna nauka zawodu odbywa a się u lokalnych pracodawców. W ciągu minionego czasu uczniowie mogli zdobywa zawody: murarz, cukiernik, dziewiarz, operator maszyn w przemyśle włókienniczym. Zajęcia teoretyczne z przedmiot w zawodowych, początkowo (do roku 2007) odbywały się w naszej szkole. Obecnie teoretyczne przygotowanie do zawód w odbywa się w cyklach kilkutygodniowych szkole w Wojewódzkim Ośrodku Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego. Teoretyczna nauka zawodu poza SOSW pozwoli a znacznie rozszerzy ofert nauczanych zawodów. Obecnie uczniowie SOSW mogą kształcić się między innymi w zawodach: stolarz, sprzedawca, murarz, cukiernik, mechanik samochodowy, piekarz. Od roku szkolnego 2005/06 na terenie placówki organizowana jest nauka przedmiot w zawodowych oraz praktyka w zawodzie pracownik pomocniczy obsługi hotelowej.

Uzupełnieniem brakującego etapu edukacji dla młodzieży z głębszym upośledzeniem umysłowym, po zakończeniu gimnazjum, stała się, otwarta w roku szkolnym 2004/05 Szkoła Przysposobienia do Pracy. Uczniowie przez kolejne trzy lata nauki mają możliwo kształcenia się w zawodzie ogrodnik z elementami przetwórstwa spożywczego. Jest to równie szansa dalszego utrwalania sobie nabytych umiejętności i wiadomości, a także zdobywania maksymalnej zaradności i samodzielności, by na miarę swoich możliwo ci aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym i zawodowym.

Stały rozwój ośrodka to wspólny wysiłek dyrekcji oraz całego grona pracowników. Niestety w 40 – letniej historii Ośrodka nie obyło się bez moment w trudnych, do nich należą niewątpliwie kłopoty finansowe placówki, o których pisała lokalna prasa. Praca dydaktyczna niejednokrotnie natrafia a trudności, dużym problemem na przestrzeni lat były np. brak odpowiednich program w nauczania, podręcznik w oraz odpowiednich pomocy dydaktycznych. Poza tym budynki szkoły oraz internatu niejednokrotnie padały ofiarą aktów wandalizmu. Niszczono elewację, wybijano szyby, dewastowano ławki i inne wyposażenie terenu Ośrodka. Niestety sprawcy tych zdarzeń pozostawali często nie ujęci, a przez to bezkarni.

Smutną chwil w naszym ośrodku była śmierć pani dyrektor. Społeczność uczniowska oraz pracownicy pożegnali pełniącą funkcję dyrektora ośrodka p. Krystyn Napp-Marczinską, która odeszła od nas nagle, niespodziewanie dnia 10 marca 2012 r. Jej zdjęcie przepasane żałobnym kirem wraz z kwiatami i płonącym zniczem długo po pogrzebie stało w holu naszej szkoły przypominając jej osobę.

ZESPOŁY EDUKACYJNO- TERAPEUTYCZNE

Pojawienie się w społeczności szkolnej uczni w z głębszym upośledzeniem umysłowym stworzy o okazję do poszukiwania nowych form pracy. Powstał wtedy program „Lubię siebie” , oparty na bajce o Kubusiu Puchatku. Głównym założeniem programu było stymulowanie rozwoju psychofizycznego dzieci. Warsztaty pt: „Uspokajamy Tygryska”, „Rozbawiamy Kłapouszka”, „Rozwijamy rozumek Kubusia Puchatka”, „Dodajemy odwag Prosiaczkowi”, pomagały uczniom w coraz lepszym funkcjonowaniu w społeczności.

Nauczyciele pracujący w zespołach edukacyjno- terapeutycznych oraz nauczający uczniów indywidualnie, postanowili ukazać piękno i artystyczne możliwości uczniów z głębszą niepełnosprawnością . Stąd zrodził się pomysł na przedstawienia z udziałem tych uczniów. Pierwszym przedstawieniem były Jasełka pt. „Opowieść wigilijna” (2008). Z okazji Dnia Matki i Ojca zaproszono rodziców na przedstawienie „I widział Bóg, że to było bardzo dobre” (2011). Przedstawienie to wystawiono jeszcze dwukrotnie: na corocznie obchodzonym święcie Ośrodka w czerwcu oraz w sali Starostwa Powiatowego w Kluczborku, podczas uroczystości wręczenia Staroście kluczborskiemu p. Piotrowi Pośpiechowi nagrody „Order Radości – powiat przyjazny niepełnosprawnym” (wrzesień, 2011).

Na prośbę Członków Stowarzyszenia Rodziców i Przyjaciół Dzieci i Młodzieży Osób ze Specjalnymi Potrzebami, przy Publicznym Przedszkolu nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Kluczborku, uczniowie naszej szkoły, których rodzice s członkami tego stowarzyszenia, przygotowali wraz ze swoimi nauczycielami przedstawienie pt. „Brzydkie Kaczątko” (czerwiec, 2012). Przedstawienie to uświetniło jubileusz powstania tego Stowarzyszenia.

Podejmowane inicjatywy dla uczni w zespołów edukacyjno-terapeutycznych i nauczanych indywidualnie spotka o się z bardzo dobrym przyjęciem szczególnie ze strony rodzic w i opiekunów, którzy mogli w czasie oglądanych przedstawień być dumni ze swoich pociech.


NOWE WYZWANIA

Zmieniająca się rzeczywistość, coraz lepsza diagnostyka osób z niepełnosprawnością intelektualną , a także coraz wcześniejsze wykrywanie i diagnozowanie nieprawidłowości rozwoju, przyczyniły się do zorganizowania pomocy specjalistycznej dla dzieci i młodzieży. W 2005 roku Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy rozszerzy swoją ofertę o wczesne wspomaganie rozwoju dziecka. Zajęcia te przeznaczone są dla dzieci od chwili wykrycia niepełnosprawności, a do czasu objęcia dziecka obowiązkiem szkolnym. Na chwilę obecną kilku nauczycieli ma ukończone studia podyplomowe w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka i posiada kwalifikacje do prowadzenia tych zajęć.

Rozwój technologii informacyjnej oraz technik wykorzystania komputera w zajęciach przyczyniło się do wykorzystania komputera w terapii z uczniem coraz bardziej przydatnym staję się komputer i programy informatyczne. W ofercie terapeutycznej ośrodka pojawiła się terapia EEG biofeedback (neuroterapia). To rodzaj terapii indywidualnej, dzięki której pacjent uczy się kontrolowania reakcji własnego mózgu. W terapii wykorzystuje się komputer ze specjalistycznym oprogramowaniem. Treningi poprawiaj koncentrację uwagi, szybkości myślenia, kreatywność, pamięć , polepszają nastrój, samoocenę i sen, równocześnie ucząc relaksu. Metoda jest bezpieczna i przyjemna, lubiana przez uczniów.


REALIZOWANE PROJEKTY

Ostatnie lata funkcjonowania Ośrodka to także realizowanie projekt w oraz pozyskiwanie środków na ich realizację. Jednym z pierwszych by projekt Wydziału Katechetycznego Kurii Diecezjalnej w Opolu pt. „Biblia w każdej szkole” realizowany w 2004/05 roku. Dzięki jego realizacji pozyskano egzemplarze Pisma Świętego, z których uczniowie mogą korzystać podczas zajęć. Dla uczniów klas gimnazjalnych z niepełnosprawności intelektualną w stopniu lekkim realizowany by projekt „Człowiek najlepsza inwestycja” („Program zajęć dodatkowych wspierających rozwój kompetencji kluczowych uczniów szkół gimnazjalnych województwa opolskiego w roku szkolnym 2010/2011”) W ramach projektu zostały zorganizowane m. in, wyjazdy: na Zieloną Szkołę do Głuchołaz, do Teatru Muzycznego we Wrocławiu, do Jura Parku w Krasiejowie i na Festiwalu Nauki w Opolu. Podczas tych atrakcyjnych wyjazd w uczniowie kształcili swoje kompetencje kluczowe, w ramach zajęć pozalekcyjnych.

Do uczniÓw szkół zawodowych skierowany by projekt: „Innowacyjna szkoła a zawodowa II”, dofinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (Program Operacyjny Kapitał Ludzki). Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna przy Specjalnym Ośrodku Szkolno – Wychowawczym w Kluczborku uczestniczy a w 1 i 2 edycji tego projektu. Jego głównym celem jest podniesienie atrakcyjności i jakości procesu kształcenia w szkołach prowadzących kształcenie zawodowe.


W ROLI ORGANIZATORÓW I GOSPODARZY

Od roku szkolnego 1999/2000 odbywa się w naszej placówce Wojewódzki Konkurs Wiedzy Przyrodniczej. Pierwszy konkurs odbył się 25 maja 2000 roku. Uczestnikami konkursu s uczniowie specjalnych szkół. Gościli my już uczniów ze swoimi nauczycielami z ośrodków i szkół z Grodkowa, Głubczyc, Głogówka, Brzegu i Opola. W ciągu lat zmieniała się główna tematyka i związane z nią hasło konkursu. Oto kilka przykładów tematyki konkursowej: „Z ekologią na Ty” (2004), „Las i jego mieszkańcy” (2005), „Mieszkańcy pól i łąk” (2007), „W ogrodzie” (2008), „W zagrodzie wiejskiej” (2011).

W naszym Ośrodku odbyły się dwukrotnie (2006, 2007) powiatowe uroczystości zakończenia roku szkolnego z udziałem władz powiatu, a także dyrekcji, nauczycieli i uczniów szkół naszego powiatu. Z tej okazji uczniowie naszej szkoły przygotowali programy artystyczne, które spotkały się z wyrazami wielkiego uznania ze strony zaproszonych gości.


TRADYCJE OŚRODKA

Na stałe do kalendarza imprez wpisały się uroczystości angażujące całą społeczność ośrodka. Ich organizacja ma na celu pokazanie naszym podopiecznym jak wiele dobra radości, serca można doświadczyć, jak wspaniale można przeżywać ważne wydarzenia, jakie wartości w życiu są istotne, i które warto pielęgnować przez całe życie. W uroczystościach tych towarzysz nam zaproszeni goście. Uczestnicy uroczystości mają okazję żeby przekonać się jak wiele ukrytych talentów można wydobyć z naszych uczniów. Jest to możliwe, jeśli spróbuje się z pasją robić „wielkie” rzeczy widząc po ludzku „małe” możliwości. Istotnym elementem w powodzeniu takich przedsięwzięć jest, nie tyle ilość prób i ćwiczeń , co raczej kreatywność i wiara w to, że się uda.

Kultywując tradycje polskie rokrocznie społeczno ośrodka spotyka się na stołówce na wieczerzy wigilijnej. Podczas niej wychowankowie wraz z wychowawcami, nauczycielami, innymi pracownikami ośrodka oraz zaproszonymi go mi składają sobie życzenia, dzielą się opłatkiem, wspólnie śpiewają kolędy. Nieodłącznym elementem tego wieczoru jest przedstawienie przybliżające nadchodzące, święta Bożego Narodzenia. Inscenizacje są efektem zaangażowania dużej grupy nauczycieli, wychowawców i uczniów. Często na scenie obok uczniów pojawiaj się nauczyciele i wychowawcy. Warto wymienić chociaż kilka tytułów wigilijnych przedstawień : „Amahl i goście nocy” (2003), „Spotka anioła” (2008), „Do Betlejem nie jest tak daleko” (2009), „Nigdy nie jest za późno” (2011).

Bardzo uroczysty charakter posiadają te święta Ośrodka od lat często łączone z obchodami Dnia Dziecka. W tym szczególnym dniu nie brak atrakcji dla dzieci i młodzieży. Do atrakcji w tym dniu możemy zaliczyć: występy artystyczne, pokazy tańca czy wizyty znanych sportowców. Tematyka tych dni była bardzo różnorodna od bajkowej- „W krasnoladii” (2006), poprzez ludową – „Na swojską nutę” (2009), aż po aleję gwiazd filmowych „W fabryce snów”(2011).

Rokrocznie uczniowie upamiętniaj ważne rocznice związane z Wybuchem II Wojny Światowej, napaści Niemiec Hitlerowskich oraz Związku Radzieckiego na Polskę, odzyskaniem niepodległości, uchwalenia Konstytucji 3 maja. Uczniowie poszerzaj swoją wiedz o historii walk wyzwoleńczych i odzyskaniu niepodległości przez Polskę . Oprócz montaży słowno muzycznych czy projekcji multimedialnych, organizowane są warsztaty, w których uczniowie dowiadują się o polskich patriotach, bohaterach narodowych. Poznają sylwetki znanych Polaków związanych z dziedzictwem kulturowym i duchowym Polski. Wraz z nauczycielami uczniowie naszego ośrodka uczestniczą w uroczystościach upamiętniania wydarzeń historycznych, które odbywają się na terenie naszego miasta.


METAMORFOZY OŚRODKA

Potrzeba przystosowanie placówki do potrzeb osób niepełnosprawnych, przyczyniła się do wybudowania podjazdów w dla niepełnosprawnych w budynku szkoły. Znaczącą inwestycją było wybudowanie windy w budynku internatu. W 2010/11 roku w budynkach szkoły i internatu wymieniono okna, budynki docieplono i wykonano nową elewację. Dzięki temu zyskały one zewnętrznie nowy, pogodny, słoneczny wygląd.

Widoczną metamorfozę można zauważyć w budynku internatu, który w ostatnich latach przechodził systematyczny remont. Wymieniono instalację, drzwi, okna, przeprowadzono remont wewnątrz pokoi, w świetlicach na oddziałach, wyremontowano łazienki oraz korytarze i klatkę schodową . Na dachu zamontowano baterie solarne. Dzięki takim zmianom wychowankowie mają szansę mieszkania w bardzo dobrych, przyjaznych im warunkach, dostosowanych do ich specyficznych potrzeb, związanych z niepełnosprawnościami.


 

 

 

Skip to content