Poradnik wczesnego wspomagania

14 grudnia 202014 grudnia 2020 Pani Karina

Kącik dla Rodziców i Dzieci

Drodzy rodzice, czas epidemii i kształcenie na odległość nie był dla Was
i nie jest zapewne łatwy. Wiemy i rozumiemy ile pracy
i zaangażowania wymaga opieka nad Państwa dziećmi…
Cieszymy się, że zajęcia z wczesnego wspomagania rozwoju dziecka są aktualnie realizowane w formie stacjonarnej.
Chcieliśmy jednak wesprzeć WAS kilkoma propozycjami na długie wspólne popołudnia z Waszymi pociechami.

Cele Wczesnego Wspomagania Rozwoju

Dla dziecka:

Systematyczne dążenie do poprawy jakości życia dziecka, do zapewnienia mu pełnego radości, pozbawionego napięć dzieciństwa, pomimo występującej niepełnosprawności lub zaburzeń rozwoju. Poprawa ogólnego stanu zdrowia i jego stanu ruchowego. Zapobieganie występowaniu lub/i pogłębianiu się nieprawidłowości w jego rozwoju psychoruchowym. Pomoc dziecku w pełnym wykorzystaniu potencjału rozwojowego, jakim dysponuje w zakresie funkcji poznawczych, rozwoju ruchowego, komunikacji i kontaktów społecznych. Pomoc dziecku w budowaniu trwałych więzi i znaczących relacji z osobami w najbliższym otoczeniu. Wyzwalanie i wzmacnianie samorzutnej aktywności społecznej, poznawczej i komunikacyjnej dziecka, przejawianej w różnych formach zabawy. Pomoc dziecku w stopniowym osiąganiu coraz większej autonomii i samodzielności, na miarę jego potrzeb

Dla rodziców:

Dostarczanie rodzicom wsparcia w związku z długotrwałym kryzysem emocjonalnym wynikającym z faktu niepełnosprawności ich dziecka. Pomoc rodzicom w akceptacji dziecka, jako osoby niepełnosprawnej. Pomoc rodzicom w zaakceptowaniu siebie w roli rodzica dziecka niepełnosprawnego. Pomoc rodzicom w coraz pełniejszym osiąganiu kompetencji rodzicielskiej, postrzeganiu siebie, jako „wystarczająco dobrych rodziców”. Stopniowe przygotowanie rodziców do roli osób wspomagających rozwój ich dziecka. Dostrzeganie mocnych stron dziecka
i stwarzanie dziecku, jak najlepszych warunków rozwoju (aranżacja otoczenia, dobór przedmiotów do zabawy i wspólnych zabaw).

PIERWSZYM I NAJWAŻNIEJSZYM TERAPEUTĄ SWOJEGO DZIECKA

-JESTEŚ TY -RODZICU!

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego to metoda opracowana przez Weronikę Sherborne. Główne założenia tej metody to rozwijanie świadomości własnego ciała i otoczenia, usprawnienie sfery motorycznej, dzielenie przestrzeni z innymi osobami oraz nawiązywanie bliskiego kontaktu za pomocą zarówno ruchu jak i dotyku. Ponadto zajęcia prowadzone tą metodą stymuluje rozwój emocjonalny, społeczny i poznawczy dziecka.

Metoda Ruchu Rozwijającego bazuje na prostocie i naturalności, dzięki czemu staje się metodą naturalną. Zajęcia zaproponowane przez Weronikę Sherborne można wykorzystać w pracy
z dziećmi które rozwijają się prawidłowo i z tymi które przejawiają zaburzenia rozwojowe.

Podczas zajęć wczesnego wspomagania terapeuci często pracują i korzystają z zabaw opartych na tej metodzie. Poniżej przedstawione zostaną propozycje zabaw które kształtują wybrany obszar. Ćwiczenia można wykonywać w pojedynkę z własnym dzieckiem.

Zabawy wykonujemy na podłodze.

1.Ćwiczenia rozwijające świadomość osoby

Powitanie piosenka lub „Iskierką”

Wszyscy są

Witam was

Zaczynamy już czas

Jestem ja, jesteś ty

Raz, dwa, trzy.

–„Iskierka” rodzic mówi „Posyłam iskierkę przyjaźni w krąg niechaj trafi do waszych rąk”- ściska dłonie siedzącego przy nim dziecka (najpierw lewą a później prawa dłoń)

2.Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała

Powitanie paluszkami- rodzic i dziecko, witają się ze sobą paluszkami rąk i całymi dłońmi.

Powitanie stopami – rodzic i dziecko witają się ze sobą paluszkami stóp.

Wskazywanie swoich części ciała – pokaż swoje ręce, swoje ucho itp. dziecko wskazuje samo lub rodzic kieruje ręce dziecka na wymienioną część ciała np.: głowę

– List do babci M. Bogdanowicz

Kochana babciu (Piszemy palcem na plecach dziecka).
KROPKA (naciskamy plecy w jednym miejscu)
Piszę Ci, że mamy w domu kotka (kontynuujemy pisanie).
KROPKA.
Kotek chodzi (kroczymy palcami).
kotek skacze („skaczemy”, opierając dłoń na przemian na przegubie i palcach),
kotek drapie (delikatnie drapiemy dziecko po plecach),
kotek chrapie (opieramy na nich głowę i udajemy chrapanie).
I choć straszny z niego psotek (łaskoczemy dziecko po plecach)
bardzo fajny ten mój kotek (przytulamy dziecko).

3. Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni

Wagoniki – rodzic siedzi w rozkroku, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Poruszają się po pokoju w różnych kierunkach,

Jak najwyżej – wszyscy leżą na plecach, sięgając rękoma i nogami ,,do sufitu”, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcanie żarówek. Rodzic pomaga dziecku wyciągnąć ręce i nogi

4. Ćwiczenia oparte na relacji „z”

Lustro – rodzice i dzieci siedzą naprzeciwko siebie, dziecko wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, rodzic naśladuje ruchy dziecka- zmiana ról.

Wycieczka – ciąganie dziecka w kocu- za ręce, na nogi, na zrolowanym kocu.

5. Ćwiczenia rozwijające relacje „przeciwko”

Paczka – dziecko zwija się w kłębek na dywanie a dorosły próbuje je „rozwiązać” (zmiana ról).

Skała – dziecko próbuje przesunąć rodzica, następnie zmiana

6. Ćwiczenia oparte na relacji „razem”

Kołyska – dorosły w siadzie rozkrocznym obejmuje dłońmi dziecko siedzące przed nim tyłem, kołyszą się na boki.

Lustro – dziecko siedzi naprzeciw rodzica, zwrócone do niego przodem. Dorosły ,,rysuje” ręką w powietrzu różne figury np. jazdę samochodem, czytanie książki, dziecko zaś stara się jak najdokładniej naśladować ruchy dorosłego.

7. Pożegnanie dzieci i rodziców.

Mocny przytulas dziecka przez rodzica i buziak

Propozycje do zabaw:

Kolorwanki itp.