Branżowa szkoła I stopnia klasa 3 – Język polski

Temat: O nieuchronności  przemijania w wierszu „ Historia” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Na początku zapraszam was do uważnej lektury wiersza K. K. Baczyńskiego

https://eszkola.pl/jezyk-polski/historia-tresc-wiersza-10732.html

Jakie uczucia wzbudził w was ten wiersz?

Jaki temat porusza?

Jakie macie osobiste refleksje związane z przemijaniem?

„Historię” Baczyński napisał dnia 8 marca 1942 r. Wiersz ma budowę stychiczną i składa się z 31 wersów. Liczba sylab w poszczególnych wersach nie jest równa (średnio to 10, lecz zdarzają się nawet wersy trzynasto- i siedmiozgłoskowe). Pojawiają się rymy przeplatane, ale nie są one regularne. W wierszu znajduje się wiele środków stylistycznych. Na pierwszy rzut oka widać dużą ilość anafor (wersy rozpoczynające się od: „gdzie” oraz „wy te same”). Występują tu również liczne epitety służące scharakteryzowaniu rzeczywistości (np. „Arkebuzy dymiące”, „pułki kolorowe”, „miejsca puste”), porównania („wiotkie jak motyl świtu”, „warczy jak lew”, „róże sadzić jak głos na grobach” – porównanie metaforyczne) oraz metafory („obłoków wełna”, „dłonią odgarniecie wspomnienia i liście”).

Już sam tytuł dzieła sugeruje utwór-refleksję historyczną. Sytuacja, w której znalazło się Pokolenie Kolumbów, skłaniała do przemyśleń nad mechanizmami decydującymi o losie ludzi. Poeta przywołuje obrazy dawnych wojen. Z perspektywy czasu są to zaledwie wizje historyczne, wspomnienia, często trochę upiększane i idealizowane. Autor mocno akcentuje w tym wierszu nieuchronność przemijania, zaniku ludzi i ich historii.

Zastanówcie się, jak można ocalić ludzi od zapomnienia?